20. asrın başlarında Osmanlı devletinin en önemli sorunu Ermeni terörüydü. 1880’li yıllardan beri Ermeni tedhişçiler, bu günkü doğu ve güneydoğu vilayetleri dahil ülkenin tamamında terör estirmekteydiler.

            Yol kesmeler, evleri yakmalar, mal ve mülkleri gasp etmeler, akla ve hayale gelmeyecek iğrençliklerde işkencelerle Müslümanlara zulümler ve katliamlar alıp başını gitmişti. 21. asra girerken aynı topraklarda PKK terör örgütünün masum insanlara yaptıklarını bundan 100 yıl önce Ermeniler yapmaktaydı.

            Bu dönemde Osmanlı devleti güçsüzdü ve yıkılma sürecine girmişti. O dönemin dünya devletleri Rusya, Fransa, İngiltere, Amerika, Avusturya, Almanya velhasıl Osmanlı devleti coğrafyasında gözü olan tüm ülkeler kendi menfaatleri uğruna Osmanlı devletinin yıkılması için Ermeni terörüne destek vermekteydiler. Bunların kullandıkları silahlar, mühimmatlar ve paralar bu ülkelerden geliyordu. Bir avuç Ermeni terörünün arkasında duran koca dünya, aynı zamanda Osmanlı devletinin ve terörün hedefi olan Müslüman camianın ise karşısındaydı.

            Osmanlı devleti, Birinci Dünya Savaşı içinde korumasız insanlara ve köylere saldıran Ermeni terörüne çözüm bulmak için çareler aradı. İlkönce 24 Nisan 1915’te terörün yönlendiricilerinden ve ona bulaşmış Ermeni militanlarından 250’ye yakınını tutukladı. 27 Mayıs 1915’te de “Tehcir Kanunu” olarak bilinen yasayı çıkararak, savaş bölgesinde teröre bulaşmış ve bulaşma potansiyeli olan Ermenileri toplayarak ülkenin daha emin bir yeri olan Urfa- Halep hattına doğru çekti. Bunlar savaştan sonra tekrar geri dönmek üzere buralara mecburi iskâna tabi tutuldu.

            Nitekim savaş bittikten sonra bunlardan önemli bir kısmı da geri döndü. Peki tüm bu olaylar karşısında hiç Ermeni ölmedi mi ?.Elbette savaş yıllarında savaşın getirdiği sıkıntılar, salgın hastalıklar, aileleri terör saldırılarından ölenler tarafından düzenlenen saldırılarla ölenler oldu. Yıkılmakta olan devletin enkazı altında nasıl milyonlarca Müslüman kaldıysa, ülkenin vatandaşı olan Ermeniler de bu yıkıntının altında kaldı.

            Osmanlı arşivleri açıktır. Her şey ortadadır. Devlet eliyle yapılan bir “soykırım” yoktur. Sadece bu dönemde değil, Türk tarihinin hiçbir evresinde toplu katliam ve soy kırım olayına rastlanılmaz. Zaten olsaydı devlet yıkılırken yaşanan bir olayı nasıl asli şeklinden çıkarıp farklı bir boyuta getirdilerse, onları da Türkiye’nin önüne getirirlerdi.

            1915 tehciri bu tarihten sonra sürekli Türkiye’nin önüne getirildi. Bu mesele artık dış politikada Türkiye’nin zayıf noktası olarak görülmeye başlandı. Ne zamanki Türkiye bir alanda gelişme gösteriyorsa, 1915 olayları hemen gündeme getirilmektedir.

            Elbette her devlet tarih ile ve tarihte yaptıkları ile yüzleşmek zorundadır. Tarih ile sadece Türkiye yüzleşmemelidir. İngilizler, Fransızlar, Ruslar, Almanlar, Portekizliler, İspanyollar..vs de tarih ile yüzleşmelidir. Amerikan kıtasındaki katledilen milyonlarca yerliler, Orta Asya, Afrika, Uzakdoğu, Balkanlar, Kafkaslar vs dünyanın her yerinde katledilen milyonlarca masum insan ile yüzleşilmelidir. 19. asır, sömürgeci devletlerin milyonlarca insanı katlettiği bir dönemdir. Masumane bir şekilde katliama maruz kalan bu milyonların hesabını henüz hiçbir devlet vermedi.

            Bu nedenle Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın mesajının dünya ülkelerinin topyekün tarih ile hesaplaşmasının ve yüzleşmesinin başlangıcı olmasını diliyoruz.

            Başbakanın taziye içerikli mesajının bundan sonra fiili yansımaları olacaktır. Elbette bu konuşma soykırımı kabul olarak yorumlanmamalıdır. Fakat son yüzyıllık bir sürece bakıldığında 1915 olaylarına yaklaşım noktasında bir kırılmanın başlangıcı olarak görülmelidir.

            Türk arşivleri ve kütüphaneleri her türlü araştırmaya açıktır. Önemli olan Ermenilerin, kendilerini iki yüz yıldır yanlış yönlendiren ülkelerin sözlerine kulak vermeden kendi sağ duyularıyla meseleye yaklaşmalardır.

            Tarih hiçbir şey gizli kalmaz.

Bu yazının tüm hakları GazeteKamu.com'a aittir. "www.gazetekamu.com" biçiminde bağlantı kurulabilir, açık kaynak gösterilmek kaydıyla içerik kullanılabilir.