Bu hikâyenin güzel bir ülkenin ücra bir şehrinin küçük bir eğitim yuvasında gerçekleşebilme ihtimali bulunmaktadır! Bu şehre herkes korku ve önyargı ile bakar, yalnızdır, eksiktir. Ama bu olumsuzluklara inat bu şehri seven bu şehir için görev yapmak isteyen eğitmenler vardır. İşte bu hikâye eski yönetimin gittiği ve yeninin geldiği ücra bir şehre atama ve görev heyecanı ile giden ÖYP Araştırma Görevlisinin hikâyesidir.  Eski yönetimin açtığı bölüm bu şehri güzelleştirecek değiştirecek düşüncesi hâkimken, yeni gelen yönetim bunun tam tersini düşünüp o ilde bu fakülte ve bölümlerinin lüks olduğuna inanarak mevzu bahis bölümü aktifleştirmek istemez. Aslında hikâye de burada başlar. İnsanların kendi fikrine uyan şeyleri destekleyip tam tersi olanları dışarı itmesi ne kadar mantıklı ve bu yer bilim yuvası iken, herkes araştırma yapıp kendini geliştirmek isterken sadece bir alana destek verilmesi ne kadar da vahim.

Bir tarafta genç gönüllü-hevesli akademisyenler bir şeyler yapma çabası içindeyken, diğer taraftan hak etmediği halde başkalarının önüne her türlü fırsatın sunulması ‘’Adalet bu olsa gerek’’ dedirtmiştir. Kendini geliştirmek için başka şehirlerde yapılan konferans ve çalıştaya gitmek isterken önüne setler kurulması, kendi imkânınızla gidin denilmesi düşündürücüdür. Bir yandan kendini sevdiği ve yanında olduğunu sandığı kişilerin ailelerine her imkânları sunması işe daha yeni başlamış genç akademisyenleri üzmüştür. Ailesi konusunda biraz düşünelim, çünkü o üst düzey yöneticinin eşini üniversitede bir bölüme alıp işe başlatması ama eşinin hiçbir zaman derse girmeyip sadece maaşını alması ve kimsenin sesinin çıkartmaması işin en vahim tarafı olmuştur. Evet, bu kişi eski yönetimin de, yeni yönetimin de, siyasi görüşleri tamamen farklı olmasına rağmen, yanında yer aldı. Çünkü eski yönetimde hangi inanış hâkimse kendisi de ona bürünürmüş. Öyle ki şu an yeni yönetimde olduğu gibi. Bu kişi yaptığı şeyleri kimsenin fark etmediğine inanarak ÖYP Araş. Gör. lilerine “ben iş ile tatili birlikte yapıyorum” diyebilmektedir. Sakın üzülmeyin çok yoğun olduğundan değil, bu şekilde tatile çıktığında cebinden para çıkmıyor. ÖYP Arş. Gör. lisi bir çalıştaya gitmek için ezilip büzülürken bir yandan da bunları görmek ne üzücü değil mi?

Üniversitede kendi alanında başarılı Akademisyen varken onları yok sayıp ilgili bölüme, dışarıdan ALES’ten YDS’den bir haber birini almaları enteresan değil mi? Bölüme öğretim elemanı almak zorundalar, çünkü üniversitenin buna çok ihtiyacı var ama kendi seçemediği ÖYP Araş. Gör.lilerine değil. İşte bu dışlanmış gönlü kırılmış, idealist ÖYP Araş. Gör. lileri hala ümitlerini yitirmeyip üniversitede bilimsel ve sanatsal etkinlikler yapmak isterken onlara hayır, ama başka bölüme evet denilebiliyor. Peki ya neden? Bütçe yokmuş ama diğer bölümler her hafta bir etkinlik düzenleyip, akademisyenleri konferanstan konferansa koşuyor.  Bir etkinlik için kendi kurumundan destek beklerken bulamayan ve bambaşka bir kurumun kendisine sonuna kadar destek olduğuna şahit olan genç akademisyenler umudunu yitiriyor.

Aslında bu üniversitede her şey çok güzel ilerliyor eğer iyi siyaset yapıyorsanız ve yüksek mevkide bir tanıdığınız varsa bütün kapılar tamamen size açılıyor. En güzel örneği ise aktifleştirilmek istenmeyen bir bölüme eşe yakınlık durumundan atananların olmasıdır. Çalıştıkları alanla ilgili Üniversitede MYO’da bölüm açılmak istenirken bu duruma dâhil olamamak, dışlanmak oldukça kırıcı olsa gerek. Üniversitenin misafirhanesinin olması ama burada kendi Akademisyenlerine değil de başka kurum çalışanlarına kalma hakkı tanınması aidiyet hissini yok etmektedir.

ÖYP Araş. Gör.lisi  dendiğinde aklınıza ilk olarak ne gelir? Tabii ki dil sorunu, en dayanılmaz olanı da budur. Çünkü önünüzde geçmeniz gereken bir dil sorunu vardır. Bu sorunun ana kaynağı ise başlangıçta dil şartı olmadan giren Akademisyenlerin 2 yıl içinde Yrd. Doç.lik kriteri olan bir notu almak zorunluluğundan kaynaklanmaktadır. Önünüze iki yıl konulmuştur birinci yılda yabancı dilden 50 puan ikinci yıl ise 65 puan almanız gerekmektedir. Genç akademisyenler bu kuralları koyan yönetici akademisyenlere soruyor: kuralları koyan akademisyenlerimiz kaç iki yılda bu dili sorununu aşabilmiştir? Tabi bugünün malum şartlarını da ortaya koymak lazım. Artık yılda ikişer kez yapılan ÜDS ve KPDS yok onun yerine maalesef yılda sadece ama sadece iki kez yapılan, sınava girenlerin kazanamaması için her türlü zorluğun yaşatıldığı YDS var. Bunların yanında herkesin başına dil konusunda talihsizler gelmiştir. İşte bu talihsizliği yaşayan ÖYP’li bunu rektörü ile konuşmak ister bilir ki o da bu dönemlerden geçmiştir ve kendisini anlayacağını düşünür. Ama rektör hocalarına gittiğinde durumun düşündüğü gibi olmadığını anlar, ÖYP Araş. Gör. lisi YDS’nin başvuru tarihinden sonra IELTS’in denkliğinin kaldırıldığını bu sebeple YDS’ye başvuru yapamadıklarını, az bir zamanlarının kaldığını söyler ve dili geçemezlerse, cari usül ile kadroya alabilecekler mi diye sorar. Ne söylediğini tahmin edebilirsiniz tabi ki hayır. Almıyorsunuz bari gireceğim dil sınavı ile sözleşmemin bitmesi arasında üç dört gün var açıklana kadar bekler misiniz? Sorusuna ise rektör hoca ‘’Bekleyemem arkadaşım görev süreniz hangi gün bitiyorsa o gün ilişiğiniz kesilir.’’ der. Çünkü siz ÖYP’lisiniz ve yönetim tarafından seçilmiş akademisyen değilsiniz. Bu garip ÖYP Araş. Gör. lisi üniversitede bir odası, bir masası olmayan, misafir gibi diğer personel ve akademisyenlerin yanında oturan idealist bir eğitmendir. Aslında fakülte olarak da isim olarak da yok o genç akademisyenler. Hikâyenin başında söylediğim gibi, bu hikâyenin gerçekleşebilme ihtimali var mıdır sizce?

http://ogeder.org/forum

Bu yazının tüm hakları GazeteKamu.com'a aittir. "www.gazetekamu.com" biçiminde bağlantı kurulabilir, açık kaynak gösterilmek kaydıyla içerik kullanılabilir.