"Gözleri uzaklara dalanın yakınlarda olmayan bir hikayesi vardır." der Bob Marley. Bizim gözlerimiz hep uzaklara daldı. Hep bir şeyleri beklemekle geçti hayatımız. İyilikte de kötülükte de hep bekledik. Belki de hayatın bir parçasıydı ve olmalıydı da.  Bunların olması güzeldi bazen. Engelsiz yol yürünmeye değmez biliriz. O yüzden aşılmaz duvarlar hep vardır. Fakat bazı duvarlar vardır ki bazen geçilmesi zaman alabiliyor, zor olabilir. 

Bu yolda kimileri yorulur, bırakır savaşını; kimileri dayanıklı bir şekilde her şeye inat tünelin ucunda görünen ışığa göz kırparak devam eder. Bu hikaye aslında hep anlatıldı. Hep söylendi. Bizlerin hikayesidir aslında bu yol... 300 binlerin yoludur... Bazılarımız bu yolda çoktandır beklerken bazıları yeni katılmıştır işsizlik, aşsızlık kervanına. Kervan da giderek büyüyor. Bizlerde sürekli bu kanaya yaraya merhem olmak için, atama olması için her mecraya her kuruma her yere sesimizi duyurmaya çalıştık, çalışıyoruz. 

Sevgili Başbakanımıza, Milli Eğitim Bakanımıza ve yetkililere hep seslendik. Aş, iş istiyoruz dedik hep bir ağızdan. Çoluk çocuğunuzun olmasını istiyoruz. Atama bekleyen öğretmenlerin çoğu evlenmemiş durumda. Bu gidişle evlenmek bir çoğu için hayal... Evlenenler ise işsizlik yüzünden sorunlar yaşıyor. 

Bu yüzden bir kez daha seslenmek istiyorum  tüm ATAMA BEKLEYEN ÖĞRETMENLER ADINA... HAZİRAN AYINDA ÖĞRETMENLER ATANMAK İSTIYOR.    Bu sessiz, dilsiz çığlıkları duyun...