Ömer Dinçer, Başbakan Erdoğan’ın en güvendiği isimlerden idi. Milli Eğitim Bakanı olmadan önce, kamuda yapılan reformların altında imzası bulunan isimdi.

Başbakan Erdoğan, Milli Eğitim gibi kritik ve zor bir görevin üstesinden de geleceğini düşünerek, bu koltuğu emanet etti.

Dinçer, “yapılamaz”, “başarılamaz” denilen 4+4+4 düzenlemesini başarı ile hayata geçirdi. Ancak sistemin köhnemişliği ve öğretmen camiasının güçlü lobisi, Ömer Dinçer’in elini kolunu bağladı.

Sonrasında öğretmenlerin dikkate alınması gereken taleplerini geri çevirdi. Bu da yetmiyormuş gibi yaşananları kişisel meselesi haline dönüşmesine engel olmadı. Ardından bildik gelişme yaşandı. Bazı bakanlar 10 yıl görev yapabilirken, Dinçer daha bakanlığının 18’inci ayında görevden alınmış oldu.

Yeni Milli Eğitim Bakanı Nabi Avcı, entelektüel birikimi ve Milli Eğitim Komisyonu Başkanı olarak da Dinçer döneminde yapılan pek çok önemli düzenlemenin aslında arka plandaki mimarı oldu. 4+4+4 dahil… Avcı’nın her kesimin kabul ettiği kişisel duruşları olmasa idi 4+4+4 düzenlemesinin Meclis’ten geçmesi çoooook daha zor olabilirdi.

Bakan Avcı’dan eğitim camiasının acil olarak iki büyük beklentisi vardı.

Biri eş durumundan yer değiştirme talepleri,

ikincisi de yeni atamalar.

Şubat ayı atama talebinde bulunanlardan hükümetin tavrını bilenler, bu isteklerinin karşılanmasının mümkün olmayacağını biliyorlardı.

Eş durumundan yer değiştirmek isteyenlerin taleplerinin karşılanacağı ise bizzat Başbakan Erdoğan tarafından AK Parti Grup Toplantısında açıklandı.

Buna ilişkin hazırlıklar yapıldı, talep edilen yerde öğretmen ihtiyaçları belirlendi, talepler dikkate alındı ve ortaya bir tablo çıktı.

Bu konuda ne tür gelişmeler olduğunu size bir okuyucu mektubu ile anlatmaya çalışacağım.

Bu yazıyı yazarken okuyucumdan izin almadım. Adının baş harfleri değil, ben ondan kendi adımın ilk harfleri olan “Ü. T.” olarak bahsedeceğim. İsmini vermeden sadece yaşadıklarını anlattığı  bilgileri paylaşacağım.

6 Aralık 2012’de “Çok tehlikeli konulara girdiğimi biliyorum” başlıklı bir yazı yazmıştım. Yazıda öğretmenlere yönelik eleştirel pek çok nokta vardı.

Aynı gün, “Sırça köşkünüzden mesele böyle görünüyorsa biz ne yapalım” diye sitemde bulunduğu bir mail gönderdi. Atamayı lütuf haline getirince hiçbir konuda ses çıkarılmaması istendiğini belirttiği mailinde, benim yazımda “Yüksek perdeden meseleyi ele alıp golü kıvrak bir hareketle öğretmenlerin kalesine bıraktınız” diye devam ediyordu.

Ben de Ü. T.‘ye “sırça köşkte oturduğumu” söylemesinden hareketle ona kendi “sırça köşkümü” anlatan bir cevap yazmıştım. Özeti şöyle idi:

Ü.T. cevaben yazdığı mailde paylaştığı bilgilerden sonra kendimle ilgili yazdıklarımdan utandım. Yoğun çalışmanın ne olduğuna dair okuduğum örnek ve üstüne çoluk çocuğundan ayrı olmanın ne anlama geldiğini öğrendiğimde içim titredi.

Uzun fakat tek bir kelimesinde bile nezaketi elden bırakmayan mailinin özeti şöyle idi:

Başbakan ve yeni Milli Eğitim Bakanı Nabi Avcı’nın girişimlerinden sonra yaşadığı hayal kırıklığını ise dün paylaştığı maille şöyle anlatıyor. Biraz uzunca ama aynen paylaşmak istiyorum:

“Aylar önce öğretmenlerle alakalı yazdığınız yazı ile alakalı yazışmıştık.

Malumunuz ben Ankara'da kamuda teknisyen eşim de Konya/Seydişehirde öğretmen. Size yazdığım yazıda Milli Eğitim Eski bakanı hakkında dert yanmış, ailemle en erken nasipse 2013 ağustos da bir araya gelebileceğimizi söylemiştim. Öncelikle artık Dinçer tarih oldu.

Buna nasıl sevindiğimizi anlatayım ailecek şükür namazı kıldık. Şubat ataması olabilecekti artık eşim ve benim yüzümde güller açıyordu. Sayın Başbakanımız Şubat da özür durumundan yer değiştirme yapılacağını söylediğinde dünyalar bizim olmuştu. Az kalmıştı artık bu ayrılık gayrılık bitecek aileme kavuşacak ve geleceğe umutla bakacaktım.

İş yerindeki arkadaşlarım memleketteki hasta anam, abilerim, ablam yani herkes benim adıma mutlu olmuştu. İşte bu mutluluk ve heyecanla ön başvurumuzu yaptık. Hatta ben yarıyıl tatilinin ikinci haftası için izin aldım. Oradaki evi kapatıp dönecektik nasılsa.

Evet Ünal bey her şey rüya gibiydi. Ta ki ikinci başvuru ekranını görünceye kadar. 4 Şubat günü ikinci başvuru ekranı açılacaktı. O gün adeta minik serçem dahil monitörün karşısına kilitlendik. Başvuru ekranı bir türlü açılmak bilmiyordu. O gün saat yirmi dörte kadar bekledik. Ama ekran bir türlü açılmıyordu.

Çaresiz dinlenmeye geçtik. Ama ben uyuyamıyordum. Ne hikmetse içimde bir huzursuzluk vardı anlamlandıramadığım. Saat üçe doğru biraz dalmışım ama bir kabusla uyandım ve hemen bilgisayara sarıldım. Ve o ekran açılmıştı...

Ekrana tekrar tekrar bakıyordum. Ekranda yazan yazı Ankara ilinde il sınırları içinde tüm ilçeler dahil olmak üzere eşimin branşında bir tane bile açık olmadığını söylüyordu. Ama nasıl olurdu ki, daha Ağustos 2012'deki açılan norm kadrolarda açıklar mevcuttu.

Demek ki araya sihirli bir el girmiş hokus pokus yaparak normları kaldırmıştı. Demek ki Dinçer gitmişti ama hayaleti hala bakanlıktaydı. Demek ki biz erken sevinmiş ve gülmüştük. Ama atalarımız boşuna dememişti son gülen iyi güler diye. Bu hesapla Ankara yakın zaman da eşimin branşıyla alakalı okul açılmayacağına göre buradaki öğretmenlerde ölüm ve emeklilik dışında gitmeyeceğine göre.

Ferdi Baba'nın dediği gibi "Hayal oldu hayal oldu kavuşmak bize hayal oldu".

İl dışı özür grubu atama başvurusu yapan öğretmen sayısı 8.286

Özür grubu atamalarında tercihine atanan öğretmen sayısı 5.463

İşte böyle Ünal bey

Biz bir araya gelemeyen 2.823 kişiden biriyiz. Zaten yeni Bakan da demişti, "Hherkesi bir araya getiremeyiz" diye. Keşke çok umutlanmasa idik. Hayal kırıklığı büyük oluyor.

Yalnız değilim üniversiteden iki arkadaşımda benim durumda, birinin eşi Adıyaman'da diğeri de Kilis'in köyünde. Ne yapıyorsunuz derseniz birbirimizi arayıp teselli vermeye çalışıyoruz ve bize bunları reva görenleri hayırla yad ediyoruz.

Sizden ricamız sesimizi duymanız ve duyurmanızdır.

Bu sorunları çözmek için ille de bürokrat olmaya gerek yok. Ankara bu ülkenin başkenti. Devletin tüm birimleri bu ilde. Burda çalışan on binlerde devlet memuru var. İster istemez buraya yığılma oluyor. O yüzden yer değiştirmelerde il ve ilçe emrine atama uygulamasının tekrar getirilerek bizim durumda bulunan mağdur ailelerin bir araya gelmesinin önü açılabilir. Yada rotasyon uygulaması yapılarak norm kadrolar açılabilir.Yada bakanlıklar tam koordine ile Ankara dışındaki illerde aileler bir araya getirebilir.

Yeter ki istensin. Çobanın gönlü olursa tekeden süt çıkarırmış.

Saygılarımla..."

Benim ekleyeceğim hiçbir şey yok.

rotahaber / Ünal Tanık