Ben binlerce atama bekleyen öğretmenden sadece biriyim.8 sene önce edebiyat bölümünü kazandığımda evimizde yaşanan mutluluk şimdi yerini ölüm sessizliğine bıraktı.her geçen sene yaşadığım hayal kırıklığı ile ben mutsuz olurken ailem de benimle birlikte mutsuz oldu.oysa her şey o kadar güzel başlamıştı ki… istediğim ve ömrüm boyunca mutlulukla yapmayı düşündüğüm edebiyat öğretmenliği bölümünü  kazanınca ailenin tek çocuğu olduğumdan ailem de benimle üniversiteyi kazandığım şehre yerleşmişti. çok ama çok mutluydum. ideallerim vardı.bölümü dereceyle bitirecektim. KPSS'yi kazanıp faal olarak mesleğime başlayacaktım bir yandan da üniversitede kalıp alan eğitimime devam edecektim.bölümü dereceyle bitirdim ama diğer hayallerim Türkiye'nin yanlış eğitim politikalarına kurban gitti.devletimizin öğretmenlere dayattığı öğretmen olma aşamalarını geçemedim.

        Üniversiteyi bitirdikten sonra her sene KPSS ye hazırlandım. yaşadığım onca hayal kırıklığına rağmen kendi kendimi motive ettim.bir yandan da mesleğimi yapabilmek ve para kazanabilmek için dershanede çalıştım.ücretli öğretmenlik yaptım.para kazanmak zorundaydım çünkü aileme yük olmak istemiyordum.ama çalıştığım 2 dershanede battı.çok büyük maddi ve manevi zarara uğradım.özel sektörden boyumun ölçüsünü aldıktan sonra mesleğimi yapabileceğim ,öğrencilerime yakın olabileceğim yer:devlette ücretli öğretmenlik yapmaktı.3 sene de ücretli öğretmenlik yaptım karın tokluğuna.ve bir gün müdürün ’’hoca hanım kadrolu öğretmen geldi.kusura bakmayın.sizi çıkarmak zorundayız’’ demesiyle yıkıldım.eve gelene kadar kendimi zor tuttum.evde annemin gözleri önünde hüngür hüngür ağladım.zaten bir müddet sonra da annem şeker hastalığına yüksek tansiyona bağlı felç geçirdi.

       Yaşadığım bu olaydan sonra ücretli öğretmenlik defteri bir daha açılmamak üzere kapandı gönlümde. şimdi küçük bir yerde yaşadığım için çok olmamakla birlikte ders veriyorum.okulda başarılı olamadığı için sınıfta kalma tehlikesiyle karşı karşıya kalan ortalama yükseltme sınavına girmek zorunda kalan öğrencilerim de oldu üniversiteye hazırlanan öğrencilerim de.ortalama yükseltme sınavına girmek zorunda olan öğrencilerimin hepsi kendi ve ailelerinin bile tahmin edemediği kadar yüksek puanlarla sınıflarını geçtiler sayemde.hatta en son ders verdiğim öğrencim edebiyat ve dil anlatım derslerinden geçmediği taktirde sınıfta kalma korkusu ve paniği ile geldi bana.annesiyle ders seçimi için okula gittiğinde müdür yardımcısı öğrencime’’bütün yıl erkeklerin peşinden koştun.ne bekliyordun ki.sonuç ortada!!!!’’demiş annesinin yanında.ergenlik çağını yaşamakta olan bir çocuğa kurulacak cümleler mi bunlar hem de annesini yanında!!bu cümleleri duyduktan sonra ‘’sakın üzülme,beraber halledeceğiz.öyle bir not alacaksın ki birçok insana tokat gibi gelecek’’dedim. tam bir hafta çalıştık.sınava girdi.sınavdan sonra aradı ve’’hocam 77 almışım. Allah sizden razı olsun.sınıfımı geçtim. Allah sizi de en güzel yerlere getirsin inşallah.evde değil sınıfta öğrencilerinizin yanında olmayı hak ediyorsunuz’’ dedi.bundan güzel bir mutluluk olabilir mi?

       Şimdi 2 senedir benim gibi aynı kaderi paylaşan arkadaşlarımla sosyal medyada öğretmen ataması yapılması için adeta savaş veriyoruz.öğretmenlik puanlarımız 1 sene geçerli olduğunda ,125 bin öğretmen açığı bulunduğundan ,0,1-0,2 puanlarla sınırda kalıp mutsuz olduğumuzdan en önemlisi de ailelerimizin gözünde kızlarının oğullarının atanma sevincini gururunu görmek istediğimizden var gücümüzle çabalıyoruz.

       İnanın sabah gözümü açtığım andan gece yatana kadar internet başında yapabileceğim ne varsa yapmaya çalışıyorum. ilgilillere mail gönderiyorum, twit atiyorum, telefon açıyorum sesimizi 1 kez olsun duyurmak için.inşallah öğretmenlerin bu mağduriyetleri bir yetkilinin kalbine dokunacaktır.emin olun bu sadece benim hikayem değil binlerce atama bekleyen öğretmenin hikayesi, gözyaşı……………..

        Biz bu ülkenin evlatları olarak ülkemize insanımıza borcumuzu ödemek istiyoruz.sadaka değil öğretmen olma hakkımızı talep ediyoruz, dikleşmiyoruz, dik duruyoruz. gururumuzla onurumuzla 4 senelik emeğimizin karşılığını almak istiyoruz.ne demiş NAZIM HİKMET:’’sen yanmazsan ben yanmazsam nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa’’ biz bu ülkenin yanlış eğitim politikalarında yandık yanmaya da devam ediyoruz.ama bir gün atanmak öğrencilerimize kavuşmak hayalini de verdiğimiz mücadeleden güç alarak tek yürek tek bilek olarak hala canlı tutuyoruz.

   Buradan yetkililere sesleniyorum: