Herşey yeni eğitim öğretim sistemine geçişte yaşanan norm fazlası öğretmenler sorunu ile başladı. Temel eğitimden bir yıl azaltılarak ortaöğretime verilmesi üzerine norm fazlasına düşen sınıf öğretmenleri alan değiştirme yoluna gitmişlerdi. Bu değişiklik üç ayrı şekilde gerçekleştirilmişti. Bunların bir kısmı mezuniyet alanına bir kısmı yan alanına bir kısmı da üniversite de işlenen ortak derslere istinaden zihinsel engelliler ve tekno tasarım alanına atanmıştı. Değişiklikte izlenen bu üç ayrı yolun ilk ikisi hukuka uygun bulunurken zihinsel engelliler ve tekno tasarım alanına yapılan atamalar Danıştay tarafından iptal edilmişti. 

Yine zihinsel engelliler ve tekno tasarım alanına yapılan atamalarda da iki ayrı yol izlenmiş atamaların bir kısmı il içi alan değişikliği klavuzuna istinaden bir kısmı da 5110 numaralı mütaalaya istinaden yapılmıştı. Danıştay ilk olarak il içi alan değişikliği kılavuzunu iptal etmiş ardından da 5110 numaralı mütaalanın yürütmesini durdurmuştu. Bu iki davanın gerekçeli kararını kamuoyunun anlayacağı dille ifade etmek gerekirse Danıştay özetle şöyle demek istemişti : ''5110 numaralı mütaala Talim Terbiye kurulunun 80 nolu kararında değişikliğe sebep olabilecek kapasitede değildir. Mütaala yetmez karar almak gerekir. '' Milli Eğitim Bakanlığı da bu karardan yola çıkarak meşhur 80 nolu kararda düzenleme yapıp geçici 9 uncu maddede "Sınıf öğretmeni olarak görev yapmakta iken 540 saatlik "Zihin Engelliler Sınıfı Öğretmenliği Eğitim Programı"nı başarıyla tamamlayanların Zihin Engelliler Sınıfı alanına, öğretmen olarak görev yapmakta iken 90 saatlik "Teknoloji ve Tasarım Öğretmenliği Eğitim Programı"nı başarıyla tamamlayanların teknoloji ve tasarım alanına eğitim kurumlarının ihtiyacına göre alan değişikliği yapılabilir. Demişti. Hukuki terimlerin havada uçuştuğu çoğu öğretmen arkadaşımızın kafasının karıştığı alan değişikliği meselesinde meseleyi daha anlaşılabilir bir seviye de ele almak gerekirse: Öğretmen yetiştirme genel müdürlüğünün yazısında bahsi geçen ihtiyaç dahilinde kullanımı Sınıf öğretmenliği ile Zihinsel engelliler alanı arasında kalan öğretmenlerin Zihinsel engelliler alanına geçişinin çok daha kolay bir şekilde sağlanabileceği sınıf öğretmenliğine geri dönüşün ise istisnai durumlar dışında pek kolay görünmediği şeklindedir. Bu iki bölümden Zihinsel engelliler alanında öğretmen ihtiyacı, sınıf öğretmenliği alanın neredeyse iki katı kadar olup bu ihtiyaç 81 ile de yayılmış durumdadır. Sınıf öğretmenliğinde ise Batı vilayetlerinde neredeyse ihtiyaç yok denecek seviyededir. Tabi sınıf öğretmenliğine geri dönüşü düşünen arkadaşlarımız bir cefa örneği gösterir ve mesleklerine kavuşmak adına doğu vilayetlerinde çalışmayı kabul ederlerse de takdirle karşılarız. Tekno tasarım alanında ise durum Zihinsel engelliler alanından biraz daha farklı ne yazık ki bölümün Türkiye'de öğretmen ihtiyacı yok denecek seviyede. Bu konuda da bakanlığın çözüme ulaşabilmesi için Türkiye geneli normları değil bölgesel normu baz alması daha doğru olacaktır.